Vincas Mykolaitis-Putinas (1893-1967) is een van de bekendste Litouwse schrijvers. Hij was dichter, prozaschrijver, dramaturg en literatuurcriticus en stond meer dan vijftig jaar aan de top van het intellectuele leven in Litouwen. Zijn boek Altorių šešėly (In de schaduw van altaren) behoort tot de literaire canon van Litouwen.

Mykolaitis-Putinas studeerde aan het gymnasium van Mirijampolė waar hij zich interesseerde voor literatuur en met name voor de poëzie van Maironis. In 1909 trad hij toe tot het priesterseminarie van Seinai en in 1911 verschenen zijn eerste gedichten. Van 1915 tot 1918 studeerde hij aan de theologische academie van Sint-Petersburg en daarna aan de universiteit van Freiburg in Zwitserland. Het vroege werk van Mykolaitis-Putinas wordt gekenmerkt door geestelijke vrijheid, idealisme, vaderlandsliefde, de schoonheid van de natuur en het verlangen naar liefde. De versbouw is vloeiend, ritmisch, de intonatie verheven, soms somber door twijfel en ontgoocheling. In zijn tweede, symbolistische periode ontpopte Mykolaitis-Putinas zich als een eigenzinnige dichter. Hij ervoer een grote innerlijke crisis omdat hij de priester in zichzelf niet kon verenigen met de dichter. Voor die interne tegenstellingen voldeed de taal van de symbolen het best. In 1931 bracht Mykolaitis-Putinas zijn vakantie door in Nice. Daar begon hij aan zijn autobiografische roman In de schaduw van altaren met de bedoeling zijn terugtreding uit de priesterambt te motiveren en een einde te maken aan zijn mentale conflicten. In 1935 deed hij afstand van het priesterschap. In tegenstelling tot vele tijdgenoten emigreerde Mykolaitis-Putinas niet. Tot Stalins dood (1953) vermeed hij het om poëzie te schrijven en hield hij zich bezig met vertalen en lesgeven.