We hebben het vaak over vertaalproblemen maar daar kan ik me niet in vinden. Elke vertaling die ik maak is een nieuwe uitdaging met eigen, unieke vertaalpuzzels. En puzzelen is leuk. Ik hou van kruiswoordpuzzels en van legpuzzels, maar van vertaalpuzzels toch het allermeest. Het wegen van de woorden, het proeven van de combinaties, het hardop teruglezen en tevreden achteroverleunen als het gelukt is. Heerlijk!
Het mooiste is wanneer je de tijd hebt om een geweldige vondst voor een lastige passage of strofe even weg te leggen, te laten rijpen. Om tijdens een wandeling te overpeinzen en na een poosje weer op te pakken. Tien tegen een dat je ineens anders tegen je eerdere oplossing aankijkt, eraan gaat twijfelen, schaven, strepen, en dan begint het hele proces weer van voren af aan. Met regelmatig als conclusie dat je eerste ingeving toch de beste was. Maar o wee wanneer je na een tijdje de gedrukte versie van je inspanningen onder ogen krijgt. Dan slaat de twijfel weer toe. Had ik niet liever…? Was een ander woord toch mooier geweest? Misschien zou het voor je gemoedsrust beter zijn om de gedrukte exemplaren van je vertalingen gewoon in de kast te zetten en er niet meer naar te kijken.
Nee, een vertaalpuzzel is geen legpuzzel, een vertaalpuzzel is zelden af.